عبادت یعنی ادراک و شعور ذلّت و پستی و هیچ و پوچ بودن در قبال معبود، چه در نماز و یا سایر عبادات. و امّا در مورد نماز به توضیحات حقیر در شبهای ماه مبارک سال گذشته[شرح دعای ابوحمزه ثمالی سال های 1431 و 1432 هجری قمری ] دقّت فرمائید.
و امّا از جهت آداب ظاهریِ [نماز]:
باید شخص مکان خاصّی را برای نماز در نظر بگیرد که فکر و حواسّ او به غیر از خدا منصرف نشود. روی دیوار نباید عکس فرد یا منظره و امثال ذلک باشد و حتّی الإمکان صدائی به گوش او نرسد. وسایل ارتباطی را از اطاق مانند تلفن و موبایل بیرون ببرد. لباس سفید برای نماز انتخاب کند و با عطر (نه ادکلن) خود را خوش‌بو نماید و بهتر است از گلاب استفاده کند. سجّاده‌ی او ساده باشد. و قبل از نماز، چند دقیقه رو به قبله بنشیند و خاطرات روزمرّه را از خود دور گرداند.
تصوّر نماید که با خدا صحبت می‌کند و مفاهیم و معانی آیات و اذکار تحقیقاً برای او و به جهت او نازل شده است. قبل از نماز مسواک بزند و انگشتر عقیق به دست کند. فکرش در تمام شدنِ نماز نباشد، بلکه صرفاً خود را در حضور حق احساس کند. پس از نماز فوراً سجّاده را ترک نکند. حتماً پس از نماز سجده‌ی شکر و تسبیحات حضرت زهراء سلام اللـه علیها را فراموش نکند و پس از آن به مدّت چند دقیقه به حال سکوت در سجّاده باقی بماند، سپس برخیزد. نمازهای خود را در اوقات مخصوصه بخواند ... .
حضرت علّامه سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی
(پرتال جامع اطّلاع رسانی جهان اسلام؛ متّقین)
www.motaghin.com
http://razavyoon.parsiblog.com/
